Escher in het Paleis

Eind 2022 en begin 2023 is een interessante periode voor de musea in Den Haag. In het Mauritshuis draait de tentoonstelling Manhattan Masters met daarin het zelfportret van Rembrandt dat eigenlijk nooit uit het Frick Museum in New York mocht worden verplaatst. In november kwam daar de Vaandeldrager langs in zijn tour door Nederland. Op enkele honderd meters afstand in het Museum Bredius werd de ‘De oprichting van Jezus aan het kruis’ schoongemaakt en alsnog aan Rembrandt toegewezen. En tenslotte onthulde Rembrandt-specialist Gary Schwartz op weer enkele honderd meter in Escher in het Paleis een zelfportret van Rembrandt uit een particuliere collectie die hij in zijn laatste boek alsnog grotendeels aan Rembrandt toeschrijft. Een hoop onthullingen en een mooie collectie Rembrandts bij elkaar die waarschijnlijk nooit meer in Den Haag te zien zullen zijn. En dus toog ik voor de derde keer binnen twee maanden naar de hofstad, dit keer met name voor het zelfportret uit de particuliere collectie. Zonder enig wetenschappelijk onderzoek, maar met een bovengemiddelde ervaring met Rembrandtschilderijen blijf ik achter met twijfel. Een fantastisch schilderij; ongetwijfeld. Geheel in de stijl van Rembrandt; overduidelijk. Maar ik mis die paar procent meesterlijke penseelstreken die het een 100% zekerheid verschaffen. Misschien toch nog een keer terugkeren voor een vierde bezoek…