Zoektocht in Hartstocht
Bezoeken aan Rembrandtschilderijen wereldwijd
Hier kunt u een voorproefje lezen over de onverwachte gebeurtenissen tijdens de reis naar de wereldwijde musea. De tekst hieronder komt uit het hoofdstuk Less Is More en beschrijft de reis uit 2013 naar Drumlanrig Castle, een kasteel in het plaatsje Thornhill op zo’n 100 kilometer afstand van Glasgow. Het afgelegen kasteel heeft welgeteld één Rembrandtschilderij dat alleen onder strikte begeleiding kan worden gezien.
LESS IS MORE
De vierde bron van Rembrandtschilderijen in de omgeving van Glasgow bevindt zich op zo’n 60 mijl buiten de stad op Drumlanrig Castle in Thornhill. Met de auto bereik je het eenvoudig binnen 1,5 uur. Met het door mij zeer gewaardeerde openbaar vervoer loopt de reistijd snel op. Meer dan 2 uur in een boemeltreintje, vervolgens per bus in 30 minuten naar de ingang van het park met tenslotte nog een half uur wandelen naar het kasteel. Als klap op de vuurpijl mag je dan aansluiten bij de verplichte rondleiding: sinds er in 2003 een schilderij van Leonardo da Vinci vrij eenvoudig was gestolen uit het kasteel, is de toegankelijkheid zelfs bij de jolige Schotten aanzienlijk beperkt. Dan wacht je wel een blik van meerdere seconden op het enige Rembrandt schilderij in de (privé!) collectie tijdens de 1 uur durende rondleiding door donkere, stoffige kamers met krakende vloeren en steile trappetjes. Ik keek er overduidelijk naar uit.
De volgende ochtend regende het pijpenstelen. Uiteraard had ik niets anders verwacht en liet ik mijn enthousiasme onverminderd schijnen. Op het Centraal Station spoedde ik mij vastberaden naar het loket en vroeg om een retourtje naar het dichtstbijzijnde gelegen station Sanquhar. De blik van de loketmedewerker veranderde niet van uitdrukking. Ik probeerde het nogmaals, iets luider nu, in de veronderstelling dat het microfoontje in de glazen wand die ons scheidde, mijn duidelijke bestelling onvoldoende had overgebracht. Bij de derde poging zag ik zijn ogen licht knipperen, wellicht een onmiskenbaar teken van leven, maar nog van onvoldoende begrip voor het per omgaande drukken van mijn gewenste vervoersbewijs. Toen hij het woord tot mij richtte, werd het mij direct duidelijk waarom de Schotse klantgerichtheid niet aanwezig was bij dit loket: wij spraken verschillende talen!
Ik blijf onverminderd trots op mijn kennis en uitspraak van de Engelse taal. Wat ik mij echter onvoldoende realiseerde, was dat er in Glasgow geen Engels wordt gesproken. Welke klemtoon ik ook aanwendde, mijn aangeleerde Engels bevatte niet het lokale dialect waarbij het gedeelte van het woord dat klinkers bevat, wordt samengevat (samengeperst) in één enkele klank die tegelijkertijd met het inslikken van de tong door de neus wordt ‘uitgesproken’. Hoe ik uiteindelijk mijn ticket heb verworven, blijft grotendeels een mysterie. Wel ben ik ervan overtuigd dat het samenkwam in het moment dat ik toevallig mijn beste vertolking door de neus sprak en mijn opponent tegelijkertijd zijn fantasie tot recordhoogte maximaal openstelde en mijn klank durfde om te zetten in de plaatsnaam die het dichtst bijkwam. Mijn immense opluchting werd net niet overschaduwd door mijn enorme wantrouwen dat de plaats van bestemming op mijn duur verworven treinkaartje in tegenovergestelde richting van mijn einddoel lag.
Rembrandt Harmensz. van Rijn, Lezende oude vrouw, 1655, 80 x 66 cm, Drumlanrig Castle, Thornhill, Schotland, Verenigd Koninkrijk.
Arno Wubben, 30 augustus 2013, Drumlanrig Castle, Thornhill, Schotland, Verenigd Koninkrijk.
Drumlanrig Castle, Thornhill, Schotland, Verenigd Koninkrijk.
Arno Wubben, 30 augustus 2013, Drumlanrig Castle, Thornhill, Schotland, Verenigd Koninkrijk.
Treinkaartje Glasgow – Sanquhar 30 augusus 2013.