De Galleria Sabauda in Turijn is onderdeel van de MRT: Musei Reali di Torino. Deze naam klonk veelbelovend alszijnde onderdeel van een gigantisch conglomeraat aan musea met een koninklijke status en allure. De werkelijkheid viel iets anders uit. Ten eerste werd mij naar vijf keer emailen naar elk adres in het conglomeraat de toegang tot de tekeningen in de Biblioteca Reale afgewezen. Allereerst vanwege de fragiele status van de werken die niet buiten de tentoonstellingen uit hun opslagplaats konden worden gehaald. Mijn verweer dat mijn verzoek in alle delen van de wereld vooralsnog was gehonoreerd – van kleine tot internationale, toonaangevende musea – deed hen van mening veranderen. De toegang werd me nog steeds ontzegd maar ditmaal vanwege een verbouwing die de Biblioteca tot sluiting had gedwongen. De website zegt tot de dag van vandaag niets over een verbouwing of sluiting en heet u nog van harte welkom.
De Galleria bleek in werkelijkheid ook op een museum in verbouwing. Weinig koninklijks en ook geen pracht of praal. Veel verborgen kamertjes, geen bewegwijzering maar wel een hele lange rij voor de kassa. Die je eenvoudigweg kan omzeilen door een andere deur te nemen die ook toegang tot het museum biedt. Eenmaal binnen wilde ik geen moment langer blijven dan noodzakelijk en vroeg direct aan de eerste medewerkster naar de Rembrandt. Ze sprak geen Engels maar wandelde voor me uit en na zeker vijf minuten lopen wees ze de plek aan. Ik was wederom gearriveerd voor welgeteld het 200ste schilderij voor bezichtiging in levende lijve.
De Galleria bleek in werkelijkheid ook op een museum in verbouwing. Weinig koninklijks en ook geen pracht of praal. Veel verborgen kamertjes, geen bewegwijzering maar wel een hele lange rij voor de kassa. Die je eenvoudigweg kan omzeilen door een andere deur te nemen die ook toegang tot het museum biedt. Eenmaal binnen wilde ik geen moment langer blijven dan noodzakelijk en vroeg direct aan de eerste medewerkster naar de Rembrandt. Ze sprak geen Engels maar wandelde voor me uit en na zeker vijf minuten lopen wees ze de plek aan. Ik was wederom gearriveerd voor welgeteld het 200ste schilderij voor bezichtiging in levende lijve.
Geef een reactie