Het weer in Wenen is vergelijkbaar met Amsterdam als ik op deze herfstdonderdag rond het middaguur in Oostenrijk arriveer. Ik haast me van het vliegveld Schwechat naar mijn hotel in de binenstad en vervolgens naar het Kupferstichkabinett van de Akademie der bildenden Künste. Enkele jaren geleden heb ik reeds de schilderijencollectie (Gemäldegalerie) gezien, vandaag bezoek ik de tekeningen en etsencollectie. Dat gebeurt op aanvraag en de afspraak is ook niet op het reguliere Akademieadres. De prentencollectie wordt elders in de stad bewaard en het kost me enige moeite voordat ik het adres bereik. Het blijkt een afgelegen gebouw in een industriële zone waar de unieke tekeningen in afgesloten dozen in he donker worden opgeslagen. Zoals het een ervaren logistiek planner betaamd, arriveer ik ondanks het uitdagende adres stipt op tijd en wordt zeer hartelijk welkom geheten door de conservatoren. De hoofdconservator is helaas afwezig door ziekte maar heeft desondanks precieze instructies achtergelaten aan zijn staf om het bezoek van de heer Wubben succesvol te maken. Ik voel me vereerd en geniet van de vier originele tekeningen en de honderden etsen. Als klap op de vuurpijl heeft de conservator de werken uit de zojuist afgelopen tentoonstelling over Rembrandt’s etsen nog niet opgeborgen. Die tentoonstelling had ik helaas gemist maar kan ik nu alsnog in een privévoorstelling aanschouwen. Urenlang bekijk ik ets op ets en als ik dan uiteindelijk afscheid neem, benadrukken de conservatoren dat ik hen ten alle tijden kan benaderen voor aanvullende vragen. Ik loop naar buiten en ondanks de kille omgeving voel ik me warm van binnen.
Geef een reactie