|
De Galleria Sabauda in Turijn is onderdeel van de MRT: Musei Reali di Torino. Deze naam klonk veelbelovend alszijnde onderdeel van een gigantisch conglomeraat aan musea met een koninklijke status en allure. De werkelijkheid viel iets anders uit. Ten eerste werd mij naar vijf keer emailen naar elk adres in het conglomeraat de toegang tot de tekeningen in de Biblioteca Reale afgewezen. Allereerst vanwege de fragiele status van de werken die niet buiten de tentoonstellingen uit hun opslagplaats konden worden gehaald. Mijn verweer dat mijn verzoek in alle delen van de wereld vooralsnog was gehonoreerd - van kleine tot internationale, toonaangevende musea - deed hen van mening veranderen. De toegang werd me nog steeds ontzegd maar ditmaal vanwege een verbouwing die de Biblioteca tot sluiting had gedwongen. De website zegt tot de dag van vandaag niets over een verbouwing of sluiting en heet u nog van harte welkom. De Galleria bleek in werkelijkheid ook op een museum in verbouwing. Weinig koninklijks en ook geen pracht of praal. Veel verborgen kamertjes, geen bewegwijzering maar wel een hele lange rij voor de kassa. Die je eenvoudigweg kan omzeilen door een andere deur te nemen die ook toegang tot het museum biedt. Eenmaal binnen wilde ik geen moment langer blijven dan noodzakelijk en vroeg direct aan de eerste medewerkster naar de Rembrandt. Ze sprak geen Engels maar wandelde voor me uit en na zeker vijf minuten lopen wees ze de plek aan. Ik was wederom gearriveerd voor welgeteld het 200ste schilderij voor bezichtiging in levende lijve. 
0 Comments
Binnen twee weken nadat ik het Rembrandthuis had bezocht, stond ik alweer in een volgende museum van Rembrandt. Het Rembrandtjaar 2019 bied je vele kansen om zijn prachtige kunstwerken te zien want in Nederland zijn er al zeker zes musea die exposities organiseren. Het grote Rijksmuseum kon natuurlijk niet achterblijven en zette ook de toon met de tentoonstelling Alle Rembrandts. Niet alle Rembrandts uit de hele wereld, zoals ik die probeer te zien in mijn boek, maar wel alle Rembrandts uit de collectie van het Rijksmuseum. Ze hebben de grootste collectie ter wereld, 22 schilderijen in totaal en daarnaast zijn er 60 (!) tekeningen te zien en 300 etsen. Een bijzonder fraaie expositie en ik verbaasde mezelf dat - aan het eindgekomen - ik me met name de tekeningen herinnerde. De 22 schilderijen zijn weliswaar prachtig maar heb ik vele malen eerder gezien omdat ze bijna allemaal in de vaste collectie zitten. De tekeningen worden vanwege hun fragiele staat zeer incidenteel getoond en daarom was ik bijzonder blij dat ik zu nu allemaal heb kunnen bewonderen.  Het Rembrandthuis heeft ter gelegenheid van het Rembrandtjaar 2019 een tentoonstelling opgezet rondom zijn sociale kring. De familieleden, vrienden en zakelijke relaties die een rol speelden in zijn leven. De tentoonstelling heet Rembrandt’s Social Network en is opgebouwd met tekeningen, etsen en schilderijen. Veel aandacht gaat uit naar het mooie werk uit Baltimore, USA dat hij schilderde aan het eind van zijn leven: Portret van Titus. Ik ben zeker geroerd door het portret van zijn zoon die als enige van zijn kinderen een volwassen leeftijd behaalde maar die alsnog voor zijn vader stierf. Nog mooier vind ik het portret van Arnold Tholinx dat hij enkele jaren voor het Titus portret schilderde. Het is zoals de meeste schilderijen uit zijn latere perioden geschilderd met een losse hand en toch is het eindresultaat een preciese weergave van de persoon. Niet dat ik hem kende maar het gezicht is van enige afstand volledig voltooid en zonder vage kanten. Van dichtbij zie je de penseelstreken duidelijk lopen maar zodra je een stap terug doet, vloeien ze samen tot een herkenbaar gezicht. Pure magie in het knusse Rembrandthuis.  |
Arno WubbenRembrandtbewonderaar, motorfreak, auteur, reislustige hedonist. Archives
April 2023
Categories
|
RSS Feed